آینه

رو می کنم به آینه ... رو به خودم داد می زنم
ببین چقدر حقیر شده ... اوج بلند بودنم
رو می کنم به آینه ... من جای آینه می شکنم
رو به خودم داد می زنم ... این آینه ست یا که منم

...من و ما کم شده ایم? خسته از هم شده ایم...
...بنده خاک، خاکِ ناپاک ?خالی از معنای آدم شده ایم...

...دنیا همون بوده و هست ?حقارت از ما و منه...
...وگرنه پیشِ کائنات ? زمین مثل یه ارزنه...
...زمین بزرگ و باز نیست ?دنیای رمز و راز نیست...
...به هر طرف رو می کنم ?راهِ رهایی باز نیست...

...من و ما کم شده ایم ?خسته از هم شده ایم...
...بنده ی خاک، خاکِ نا پاک ?خالی از معنای آدم شده ایم...

...دنیا کوچک تر از اونه ?که ما تصور می کنیم...
...فقط با یک عکس بزرگ ?چشمامونو پُر می کنیم...
...به روز ما چی اومده ?من و تو خیلی کم شدیم...
...پاییز چقدر سنگینی داشت ?که مثل ساقه خم شدیم...

...من و ما کم شده ایم ?خسته از هم شده ایم...
...بنده خاک، خاکِ ناپاک ?خالی از معنای آدم شده ایم...

رو می کنم به آینه ... رو به خودم داد می زنم
ببین چقدر حقیر شده ... اوج بلند بودنم
رو می کنم به آینه ... من جای آینه می شکنم
رو به خودم داد می زنم ... این آینه ست یا که منم

...رو می کنم به آینه...

خنجر

خسته و دربدر شهر غمم
شبم از هرچی شبه سیاهتره
زندگی زندون سرد کینه‌هاست
رو دلم زخم هزار تا خنجره
چی می‌شد اون دستهای کوچیک و گرم
رو سرم دست نوازش می‌کشید
بستر تنهایی و سرد من رو
بوسه گرمی به آتیش می‌کشید
چی می‌شد تو خونه کوچیک من
غنچه‌های گل غم وا نمی‌شد
چی می‌شد هیچکسی تنهام نمیذاشت
جز خدا هیچکسی تنها نمی‌شد

من هنوز دربدر شهر غمم
شبم از هرچه شبه سیاهتره
زندگی زندون سرد کینه‌هاست
رو دلم زخم هزار تا خنجره

من هنوز دربدر شهر غمم
شبم از هرچه شبه سیاهتره
زندگی زندون سرد کینه‌هاست
رو دلم زخم هزار تا خنجره

چشم من

چشم من بیا منو یاری بکن                               گونه هام خشکیده شد کاری بکن

غیر گریه مگه کاری میشه کرد                                    کاری از ما نمیاد زاری بکن

اون که رفته دیگه هیچ وقت نمیاد                              تا قیامت دل من گریه میخواد

هر چی دریا رو زمین داره خدا                                        با تمام ابرای آسمونا

کاشکی میداد همه رو به چشم من                          تا چشمام به حال من گریه کنن

اون که رفته دیگه هیچ وقت نمیاد                               تا قیامت دل من گریه میخواد

قصه ی گذشته های خوب من                     خیلی زود مثل یه خواب تموم شدن

حالا باید سر رو زانو بزارم                                         تا قیامت اشک حسرت ببارم

دل هیشکی مثل من غم نداره                                   مثل من غربت و ماتم نداره

حالا که گریه دوای دردمه                                         چرا چشمم اشکشو کم میاره

اون که رفته دیگه هیچ وقت نمیاد                               تا قیامت دل من گریه میخواد

خورشید روشن ما رو دزدیدن                                    زیر اون ابرای سنگی کشیدن

همه جا رنگ سیاه ماتمه                                         فرصت موندنمون خیلی کمه

اون که رفته دیگه هیچ وقت نمیاد                               تا قیامت دل من گریه میخواد

سرنوشت چشماش کور نمیبینه                              زخم خنجرش میمونه رو سینه

لب بسته سینه ی غرق به خون                               قصه ی موندن آدم همینه

اون که رفته دیگه هیچ وقت نمیاد                          تا قیامت دل من گریه میخواد

من از تو راه برگشتی ندارم

من از تو راه برگشتی ندارم تو از من نبض دنیامو گرفتی

تمام جاده ها رودوره کردم تو قبلا رد پاهامو گرفتی

من از تو راه برگشتی ندارم به سمت تو سرازیرم همیشه

تو می دونی اگه از من جداشی منم که سمت تو میرم همیشه

من از تو راه برگشتی ندارم به سمت تو سرازیرم همیشه

تو می دونی اگه از من جداشی منم که سمت تو میرم همیشه

مسیر جاده بازه روبم اما برای دل بریدن از تو دیره

کسی که رفتنو باور نداره اگه مرد سفر باشه نمیره

من از تو راه برگشتی ندارم به سمت تو سرازیرم همیشه

تو می دونی اگه از من جداشی منم که سمت تو میرم همیشه

من از تو راه برگشتی ندارم به سمت تو سرازیرم همیشه

تو می دونی اگه از من جداشی منم که سمت تو میرم همیشه

خودم گفتم یه راه رفتنی هست خودم گفتم ولی باور نکردم

دارم می رم که تو فکرم بمونی دارم میرم دعا کن برنگردم

ای ترس تنهایی من

هر جا چراغی روشنه از ترس تنها بودنه

ای ترس تنهای من اینجا چراغی روشنه

اینجا یکی از حس شب احساس وحشت می کنه

هرروز از فکر سقوط با کوه صحبت می کنه

جایی که من تنها شدم شب قبله گاه آخره

اینجا تو این قطب سکوت کابوس طولانی تره

من ماه میبینم هنوز این کور سوی روشنو

اینقدر سو سو می زنم شاید یه شب دیدی منو

هرجا چراغی روشنه از ترس تنها بودنه

ای ترس تنهای من اینجا چراغی روشنه

اینجا یکی از حس شب احساس وحشت می کنه

هر روز از فکر سقوط با کوه صحبت می کنه

دنیای این روزای من

دنیای این روزای من هم قد تنپوشم شده...

اینقدر دورم از تو که دنیا فراموشم شده!!!

دنیای این روزای من درگیر تنهایی شده

تنها مدارا می کنیم دنیا عجب جایی شده!!!

هر شب تو رویای خودم آغوشتو تن میکنم

آینده این خونه را با شمع روشن میکنم...

در حسرت فردای تو تقویمو پر می کنم

هر روز این تنهایی رافردا تصور میکنم!!!

هم سنگ این روزای من تنها شبم تاریک نیست

اینجا بجز دوری تو چیزی به من نزدیک نیست...

هر شب تو رویای خودم آغوشتو تن میکنم

آینده این خونه را با شمع روشن میکنم

دنیای این روزای من هم قد تنپوشم شده...

اینقدر دورم از تو که دنیا فراموشم شده!!!

دنیای این روزای من درگیر تنهایی شده

تنها مدارا می کنیم دنیا عجب جایی شده...

لب دریا

عصر ما عصر فریبه عصر اسمهای غریبه

عصر پژمردن گلدون چترهای سیاه تو بارون

شهر ما سرش شلوغه وعدهاش همه دروغه

آسموناش پر دوده قلب عاشقاش کبوده

کاش توی قحطی شقایق بشینیم توی یه قایق

بزنیم دلو به دریا منو تو تنهای تنها

خونه هامون پرنرده پشت هر پنجره پرده

قفسها پر پرنده لبهای بدون خنده

چشمها خونه ی سواله مهربون شدن محاله

نه برای عشق میلی نه کسی به فکر لیلی

کاش توی قحطی شقایق بشینیم توی یه قایق

بزنیم دلو به دریا منو تو تنهای تنها

اونقده میریم که ساحل از منو تو بشه غافل

قایق رو با هم میرونیم اونجا تا ابد میمونیم

جای که نه اسمونش نه صدای مردومونش

نه غمش نه جنبوجوشش نه گلای گل فروشش

مثل اینجا اهنی نیست پس ببین یادت بمونه

کسی هم اینو ندونه

زنده بودیم اگه فردا

وعده ی ما لبه دریا